Rozmyślania --- Miłość... co to za uczucie?

Axevius

[link widoczny dla zalogowanych] --- Klik!

Miłość, uczucie tak piękne a zarazem tak mi obce... Kiedyś zdawało mi sie że je czuje, że tylko dzięki niemu żyje, a teraz? Teraz świat idzie do przodu, wszystko sie zmienia... Czy mógł bym jeszcze kiedyś pokochać? Kiedy przechadzam się ulicami i widzę te wszystkie twarze płci pięknej, ukryte pod grubą wartstwą makijażu zastanawiam się... zastanawiam się czy te istoty próbują coś ukryć, czy chowają swe smutki i żale pod tą maską? Może one również kochały? Kochały lecz z jakiejś przyczyny przestały i tak jak ja kryją się przed światem... Czym jest miłość? Ja tego rozkminić nie potrafię, a może wy drodzy przyjaciele pomożecie mi zrozumieć Miłość? Czekam...

To jest temat w którym obowiązują wypowiedzi w takim stylu jaki przedstawiłem powyżej. Czekam na odpowiedzi Wink

Szasa/Kliss

Hm.
Pytasz, co to jest miłość? Myślę, że żeby moc na to pytanie odpowiedzieć, trzeba ją po prostu przeżyć, a i tak otrzymasz mnostwo rożnych odpowiedzi. Ja mam tylko pewne wyobrażenie o miłości. Janusz Maćczak napisał takie słowa:
"Miłość - tak jak akt tworczy - rownież jest ryzykownym, a więc wymagającym odwagi wykroczeniem poza siebie, ku nieznanemu, otwarciem się na drugą osobę Przynosi nam dojrzałość, nadaje nowy sens naszemu życiu i może stać się bezpiecznym azylem - lecz zarazem czyni nas bezbronnymi, podatnymi na bol i zdolna jest nas zniszczyć (...) że tworczość niesie w sobie groźbę destrukcji, ale i nadzieję przynajmniej tymczasowego ocalenia - i że podobnie jest z szaleństwem miłości".

Axevius

A co myślicie o miłości platonicznej która skutkowała czasem nawet samobójstwem? Czy kiedy widzi się że jest to miłość bez odwzajemnienia i że nic sie nie wskóra można tak po prostu zapomnieć?

Szasa/Kliss

Hm.
Mi się wydaje, że zapomnieć się nie da, ale można to przezwyciężyć.
Jedna osoba kocha. A druga? Co z nią? Druga nie kocha, więc pierwsza nie jest kochana. To się już chyba nie nazywa miłością... Nazwałabym to raczej nieodwzajemnionym uczuciem (tak, wiem, miłość też uczucie, ale...). I taka "miłość" nie daje szczęścia; daje tylko bol, cierpienie, tęsknotę i łzy. Czy dla takiej "miłości" warto się poświęcać? Skoro to polega tylko na cierpieniu jednej strony? Takim osobom po prostu "miłość nie była pisana", i tyle; z czasem się znajdzie ta druga połowka jabłka, idealnie pasująca... Bo miłości nie wolno pospieszać, ani szukać na siłę.

Shameka

Hm... Miłość...
Jak dla mnie jest to zarówno najgorsza, jak i najlepsza rzecz w życiu. Potrafi dać ogromne szczęście, kiedy jest odwzajemniana, ale też podtruwać, gdy obiekt miłości odrzuca. Lub odejdzie, zdradzi. zrani.
Miłość, niepielęgnowana wygasa, z czasem staje się tylko nawykiem, przyzwyczajeniem.

"Miłość to jedyna gra, w którą możesz przegrać, nie stając do walki."

Idę ulicą i obserwuję ludzi, którzy się kochają. I wtedy ja też chciałabym móc kochać. Chciałabym być kochaną; wiedzieć, że komuś jestem potrzebna, że coś znaczę.

"Miłość jest pragnieniem, by komuś coś dawać - a nie otrzymywać."

Ciężko jest znaleźć miłość, ale jeszcze ciężej jest ją utrzymać. Wszyscy jednak idealizują to uczucie. Nie zawsze jest tak pięknie i cudownie. I nawet, jeśli dwoje ludzi się kocha, zawsze będę jakieś zgrzyty. Sztuką jest nie to, by ich nie mieć, ale by umieć z nich wybrnąć.

"Jeśli trzymasz miłość zbyt słabo, odleci; jeśli ją ściśniesz za mocno, umrze. Oto jedna z zagadek."

Nie da się powiedzieć co to jest miłość. Można tylko opisywać jej fragmenty, lecz słowami nigdy nie obejmie się tego, co ona sobą reprezentuje. Jeśli ktoś nigdy nie zaznał miłości - nie przeżył życia.

Dopisek.

Zapomnieć? Nie. Jeśli miłość jest prawdziwa, jeśli jest taka naprawdę prawdziwa, to nie. I choć zakopiemy to uczucie gdzieś w nas, przykryjemy pędem i sprawami życia codziennego da się, oczywiście z nią żyć. Kiedyś wyjdzie. W najbardziej niedogodnym dla nas momencie, kiedy myślimy już, że zapomnieliśmy. Zawsze będzie gdzieś w nas.

Szasa/Kliss

Nenneu

Ha... to ja wypowiem tak... Coby się nie odnosić do słów innych na razie:
Dla mnie miłość jest uczuciem odległym, bo najpierw jest ta faza zauoczenia, i dopiero gdy jest odwzajemnione i silne, przeradza się w miłość. Obserwuję pary i trudno mi czasem zrozumieć ... Niektórzy uważają za podwaliny miłości seks - chłopak po 7 dniach znajomości zaczął współżycie z dziewczyną [nie pytać skąd wiem xP] - inni, jak ja, skłaniają się ku uczuciom nałożonym na przyjaźń, zaufanie itd.

I jeśli porównywać uczucie miłości, to trochę do:
- Opętania
- Symbiozy [na zasadzie protokooperacji - czyli że obie strony ponoszą "korzyść", lecz nie muszą żyć razem]
- Zaćmienia (słońca, księżyca)/zaślepienia itp
I pewnie jeszcze do czegoś, ale mi umknęło
Och, no i:
- do hamburgera - smaczny, ale ciężko go utrzymnać, by się nie poplamić, wszystko z niego wypada... Wink

-

xxx

Zgrzyty są jak najbardziej potrzebne i może to głupio zabrzmi, ale jeśli ktoś się nie kłóci nigdy z 'ukochanym', to dla mnie znaczy, że nie jest sobą w towarzystwie partnera. Bo z każym się kłóci, w każym coś musi irytować, jedno słowo, jeden czyn czy coś takiego... A jeśli się tego nie powie ni jest się sobą... A jeśli się powie, to chyba jest "zgrzyt"

W pojedynkę... Czasem może i lepiej. Zależy od człowieka, ilości czasu wolnego (wierzcie, to ma znaczenie xD lepiej nie mieć związku niż rozbić go przez brak czasu, bądź umocnić kosztem przyjaźni z innymi)

Co uważacie za prawdziwą miłość?
Ja w sumie nie wiem...
Zaczęłam czytać Danielle Steel "Raz w życiu" - nudziarstwo, nie polecam nikomu - były tam postaci, które no nie powiem, mogłyby służyć za wzór.
Więc tak...
- Odrobina humoru, autoironii w związku. Traktowanie zbyt poważnie (lub przesada w drugą stroną) pewno szkodzi.
- Zaufanie, cierpliwość, wyrozumiałość. Nie uwiązywanie na siłę partnera, choć odrobina zazdrości mile widziana. to znaczy - w uczuciach moż być jej dużo, ale okazywać... Niefajnie to wygląda.
- rozmowy. szczere.
- bezinteresowność.
- zainteresowanie drugą osobą
- pragnienie jak najlepszego dla partnera (w wspomnianej powyżej książce, on mobilizuje ją do pracy, bo wie, że umie lepiej, że ją to tak naprawdę cieszy, że tak jest dla niej lepiej)

Co Wy na to?

Axevius

Nieźle. Ale jest jeszcze jedna sprawa, znalazło sie prawdziwą miłość, jako koleżanka była wspaniała ale jako partnerka okazuje się całkiem inną osobą... wiem z doświadczenia xP U mnie kontakty z tą osobą strasznie sie wtedy popsuły i wiadomo do czego to doprowadziło. Dlatego od... ponad 2 lat nie mam dziewczyny Wink

Trzeba być ostrożnym i naprawdę dobrze poznać tą osobę. A co do tego "Odrobina humoru, autoironii w związku. Traktowanie zbyt poważnie (lub przesada w drugą stroną) pewno szkodzi." itd. to sie całkowicie zgadzam Wink

Shameka

Ja chłopaka nie mam od wakacji, kiedy to sama z nim zerwałam.
^^
Nie narzekam, już mi się znudziły te śmieszne podchody do chłopaków, zerkanie czy 'czasem na mnie nie patrzy'.
Dobrze mi samej. Zresztą. Ja jestem jeszcze dzieckiem - zdążę. W moim wieku nie ma prawdziwej miłości. Wink

Gelare

Ja nigdy nie miałem dziewczyny. Sam nie wiem dlaczego. I wątpię abym kiedyś znalazł tę odpowiednią. Może to ja mam za duże wymagania ? Albo w dzisiejszych czasach trudno jakąś znalesć ?

Nenneu

Gelare

No właśnie i ta niesmiałość. A po za tym jaka dziewczyna pokochałaby kogoś takiego jak ja ?

Nenneu

Patrz na swój podpis Wink

Kiedyś się znajdzie taka.

Gelare

Śmiem wątpić. Żadnej dziewczynie się nie podobam.

Nenneu

Dramatyzujesz. Skąd wiesz? Znasz myśli wszystkich panien spotkanych na swej drodze? A nuż podobasz się jakiejś nieśmiałej dzieweczce?

Zresztą w uczuciach chyba nie tylko o to chodzi, byś Ty się podobał - ale by Tobie się ktoś podobał. Jak są obie części, jest związek. Jak jest jedna, jest zauroczenie i można dążyć do obustronnego zauroczenia... Mówisz, że chodzi o nieśmiałość... Jeśli jesteś nieśmiały, trudno Cię lepiej poznać i trudno, by coś, czego się nie zna, się podobało. W końcu jest "strach przed nieznanym", nie? Wink